Le temps, tout autour, a déjà fait son œuvre Et nul ne se souvient, La terre elle-même a oublié Où sa voix fut enterrée, Aucun messager ne peut dire Où repose Josefina: Le temps, tout autour, a déjà fait son œuvre Et nul ne se souvient. Pourtant une image monta en moi ; Vous avez mûri dans ces lieux belles grappes de raisin; Celui qui vous vendangea cet automne Se rappelait des lèvres de la bien-aimée ; Le temps, tout autour, a déjà fait son œuvre. (tr. Eric Baude) [Už kolem všechno zavál čas a nikdo z živých nevzpomíná, zapomněla i sama hlína, kde zasypán by její hlas, a nikdo nepřináší vzkaz, kde leží mrtvá Josefína; už kolem všechno zavál čas a nikdo z živých nevzpomíná. Já vzpomněl si však na obraz: zrávaly jste tu, hrozny vína, a ten, jenž tenkrát trhal vás, myslil na ústa milenčina; už kolem všechno zavál čas.] http://alain.cf.free.fr/mozart_a_prague.htm
They said that Cupid (Eros) was in fact the mightiest of the gods: because no one- not Ares, not Hephaistos, not Apollo or Zeus or even Aphrodite could resist his sometimes so sweet, sometimes so merciless driving. And that this was all the more true for demigods (Herakles!) and simple men.- It took the sufferings of a maiden that the omnipotent god might come to accept some reciprocity of the desire he so irresistibly instilled- yes it took her long despairs and her trials and her bitter moments of hopelessness that she, Psyche, could find in him, Eros, a lover ( her lover)- and no more her darkly shining numinous master of her nights. So we, who came later, venerate the two of them, cherish them in our hearts and in our outer actions, and of both we implore whatever help for us may come. And always, always remember their story.
Elytis LOST COMMAGENE/ Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΟΜΜΑΓΗΝΗ English/ Greek ELYTIS Lost Commagene* (THE ELEGIES OF JUTTING ROCK) Translated by Jeffrey Carson and Nikos Sarris Changing side in my sleep I seemed to hear Discordant trumpets of other times Suddenly sound as if in a movie In which cavalry some with spears And some flourishing triangular pennants Go galloping In the filth In summer's scorching heat and in manure Pre-Christian angels laid birds arcades and palm trees On the sand; knowing all these to be a dream I'll have some day when tired and extremely desperate Yet it is not always in dream that From one generation to another we all seek the amber That made men's connections meek Seek mind's unknown gray matter that knew How to formulate transparent laws; so that with bare head One could stare inside oneself at another's valleys Either covered with clouds or exposed to the sun Yes, nobody knows. Everything is a hypothesis and excuse me But many years after men came to dwell together We are still in bonds. The beams slant Through the eyelashes and form a rainbow On the salty tear. From there comes the Magi's light And to there the journey where the Adoration is able To acquire another meaning Let others search for remains and let them try Shoveling in the dirt of history. Reality Pays if it is subsequent. But the previous, the idol, only this Signifies; so time can't get at it Ah women slippery as fish and silver if They love you. Adolescents with blond curls who Give joy to others by right. Shady rooms Where virgin forests used to be Stones and other matter It's possible for the soul, like Eupalinus, to found a Small state beyond pain, small as Ancient Commagene.1 Soul lost Like Commagene and inapproachable. Small state beyond pain. Lost as it is And inapproachable The Solitaries come first and with them, behind them For centuries nations and races sally forth for the Unattainable With reflections of metal on their tyrannized foreheads Reflections the sun thrice magnifies. Ceaselessly The defenseless run they run And directly invade death Knowing they'll be lost but that somewhere- Then cavalry was heard. And then trumpets And all together deep in the distance they sounded sonde sond son so so. *'Commagene;' founded in 162 B.c., was a small Hellenistic kingdom in north Syria, later annexed to Roman Syria by Vespasian. Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΟΜΜΑΓΗΝΗ Αλλάζοντας πλευρό μέσα στον ύπνο μου ήχησαν Άξαφνα μου εφάνηκε, παράφωνες Καιρών άλλων σάλπιγγες όπως μέσα στα έργα Κάποτε του κινηματογράφου που καλπάζοντας Ακολουθούν ιππείς άλλοι με δόρατα Κι άλλοι κραδαίνοντας τριγωνικά σημαιάκια Μες στις ακαθαρσίες Του καλοκαιριού τη λάβρα και τις καβαλίνες Άγγελοι προ Χριστού απιθώνανε πουλιά στοές και φοινικόδεντρα Πάνω στην άμμο· ξέροντας πως αυτά όλα ένα όνειρο είναι Που θα το δω μια μέρα κουρασμένος και σε άκρα απόγνωση Όμως δεν είναι πάντα σε όνειρο που όλοι μας γυρεύουμε Από μια σ' άλλη γενεά κείνο το ήλεκτρο Που έκανε των ανθρώπων πράους τους δεσμούς Την άγνωστη φαιά ουσία που ήξερε Νόμους διαφανείς να διατυπώνει· ώστε ο ένας του άλλου Τις κοιλάδες τις μέσα του, είτε με νέφη Καλυμμένες είτε σε ήλιο εκτεθειμένες, ασκεπής ν' ατενίζει Ναι, κανείς δεν ξέρει. Μια υπόθεση όλα και συγνώμην Αλλά χρόνους πολλούς μετά που οι άνθρωποι συνοίκησαν Είμαστε ακόμη στα δεσμά. Λοξές περνάν οι αχτίδες Από τα ματόκλαδα κι ίριδα πάνω στ' αρμυρό Το δάκρυ βγάνουν. Από κει το φως των Μάγων0 Κι η πορεία για κει όπου η Προσκύνησις άλλο νόημα Ν' αποκτήσει γίνεται Άλλοι ας ψάχνουνε για λείψανα κι ας δοκιμάζουνε Φτυαριές μέσα στης Ιστορίας τα χώματα. Η πραγματικότητα Ωφελεί εάν έπεται. Όμως το πριν, το είδωλο, μόνον αυτό Σημαίνει· που ο χρόνος πάνω του δεν πιάνει Α γυναίκες γλιστερές όπως το ψάρι και ασημένιες εάν Σας αγαπάν. Έφηβοι με τα ξανθωπά μπουκλάκια που Δικαιωματικά τον άλλον χαροποιείτε. Δωμάτια σκιερά Στη θέση όπου υπήρχανε παρθένα δάση Πέτρες και άλλα υλικά Η ψυχή γίνεται, ωσάν άλλος Ευπαλίνος, μιαν Επικράτεια μικρή πέραν του πόνου να εδραιώσει Μικρή όσο κι η παλαιά Κομμαγηνή. Χαμένη όσο κι εκείνη Και απλησίαστη Προηγούνται οι Μονήρεις και μαζί τους, πίσω τους Αιώνες τώρα για το Μη Εφικτό εξορμούν έθνη φυλές Μ' αντανάκλαση μετάλλου στο τυραγνισμένο μέτωπο Που ο ήλιος την τρισμεγεθύνει. Ασταμάτητα τρέχουν Τρέχουν και κατευθείαν στο θάνατο εισβάλλουν Οι ανυπεράσπιστοι Ξέροντας ότι θα χαθούν αλλά ότι κάπου - Τότε ακούστηκαν ιππείς. Ύστερα σάλπιγγες Κι όλες μαζί σε μέγα βάθος ήχησαν ήησαν σαν ααν αν αν.
vecchie vecchie poesie if its water weren't warm this river would cause fear- coming near its stream one would be afraid. but the water is so warm the river doesn't cause any more fear- if you get near the stream you just wish you were making love. l'originale italiano era (ma preferisco l'inglese, devo dire): se la sua acqua non fosse tiepida questo fiume farebbe paura- avvicinandosi alla corrente se ne avrebbe timore. ma l'acqua è tanto tiepida che il fiume non fa più paura- se ci si avvicina alla corrente viene voglia di fare all'amore.
"Che cos'è la 'società psichiatrica avanzata'?" (Risposta a una domanda di Nanette Miles)
"DELIRI", di Antonella Moscati [Edizioni Nottetempo, 2009]
'and do not go' (ancient song) [and is this Imaginary, Symbolic, or Real? is jouissance going to be shared? or is it all contained and realized in this image, in this music?) And, finally, like I wrote once, will there be some prize for me after all, all of this time?]
'Andrea Alciati' [G.Conserva, 'POLISCRITTURE' n. 3, 2007]
'Quello che il manicomio era quando funzionava' [rispondendo a Giulio]
'What is the "advanced psychiatric society"?' (This being a question asked me by Nanette Miles)
(TAO TEH CHING)
A late reply to a question asked me: “SOMETHING LIKE MACRO PSYCHOLOGY… DO YOU KNOW THE NAME FOR IT? AND DOES IT EXIST?”
Aerei Patriot e muraglie di fuoco
Beyond the advanced psychiatric society: POSITION PAPER
Breve nota teorica, estratta dal commento a "Ixy"/ A short theoretical note, extracted from the comment to "Ixy"
