Elytis : LOST COMMAGENE/ Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΟΜΜΑΓΗΝΗ

Elytis
LOST COMMAGENE/ Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΟΜΜΑΓΗΝΗ
English/ Greek

ELYTIS
Lost Commagene*
(THE ELEGIES OF JUTTING ROCK)
Translated by Jeffrey Carson and Nikos Sarris


Changing side in my sleep I seemed to hear
Discordant trumpets of other times
Suddenly sound as if in a movie
In which cavalry some with spears
And some flourishing triangular pennants
Go galloping
In the filth
In summer's scorching heat and in manure
Pre-Christian angels
laid birds arcades and palm trees
On the sand; knowing all these to be a dream
I'll have some day when tired and extremely desperate

Yet it is not always in dream that
From one generation to another we all seek the amber
That made men's connections meek
Seek mind's unknown gray matter that knew
How to formulate transparent laws; so that with bare
head
One could stare inside oneself at another's valleys
Either covered with clouds or exposed to the sun

Yes, nobody knows. Everything is a hypothesis and excuse
me
But many years after men came to dwell together
We are still in bonds. The beams slant
Through the eyelashes and form a rainbow
On the salty tear. From there comes the Magi's light
And to there the journey where the Adoration is able
To acquire another meaning

Let others search for remains and let them try
Shoveling in the dirt of history. Reality
Pays if it is subsequent. But the previous, the idol, only
this
Signifies; so time can't get at it
Ah women slippery as fish and silver if
They love you. Adolescents with blond curls who
Give joy to others by right. Shady rooms
Where virgin forests used to be
Stones and other matter
It's possible for the soul, like Eupalinus, to found a
Small state beyond pain, small as
Ancient Commagene.1 Soul lost
Like Commagene and inapproachable.

Small state beyond pain. 
Lost as it is
And inapproachable

The Solitaries come first and with them, behind them
For centuries nations and races sally forth for the
Unattainable
With reflections of metal on their tyrannized foreheads
Reflections the sun thrice magnifies. Ceaselessly
The defenseless run they run
And directly invade death
Knowing they'll be lost but that somewhere-

Then cavalry was heard. And then trumpets
And all together deep in the distance they sounded sonde
sond son so so.
*'Commagene;' founded in 162 B.c., was a small Hellenistic kingdom in north Syria, later annexed to Roman Syria by Vespasian.


Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΟΜΜΑΓΗΝΗ
Αλλάζοντας πλευρό μέσα στον ύπνο μου ήχησαν
Άξαφνα μου εφάνηκε, παράφωνες
Καιρών άλλων σάλπιγγες όπως μέσα στα έργα
Κάποτε του κινηματογράφου που καλπάζοντας
Ακολουθούν ιππείς άλλοι με δόρατα
Κι άλλοι κραδαίνοντας τριγωνικά σημαιάκια
Μες στις ακαθαρσίες
Του καλοκαιριού τη λάβρα και τις καβαλίνες
Άγγελοι προ Χριστού
απιθώνανε πουλιά στοές και φοινικόδεντρα
Πάνω στην άμμο· ξέροντας πως αυτά όλα ένα όνειρο είναι
Που θα το δω μια μέρα κουρασμένος και σε άκρα απόγνωση
Όμως δεν είναι πάντα σε όνειρο που όλοι μας γυρεύουμε
Από μια σ' άλλη γενεά κείνο το ήλεκτρο
Που έκανε των ανθρώπων πράους τους δεσμούς
Την άγνωστη φαιά ουσία που ήξερε
Νόμους διαφανείς να διατυπώνει· ώστε ο ένας του άλλου
Τις κοιλάδες τις μέσα του, είτε με νέφη
Καλυμμένες είτε σε ήλιο εκτεθειμένες, ασκεπής ν' ατενίζει
Ναι, κανείς δεν ξέρει. Μια υπόθεση όλα και συγνώμην
Αλλά χρόνους πολλούς μετά που οι άνθρωποι συνοίκησαν
Είμαστε ακόμη στα δεσμά. Λοξές περνάν οι αχτίδες
Από τα ματόκλαδα κι ίριδα πάνω στ' αρμυρό
Το δάκρυ βγάνουν. Από κει το φως των Μάγων0
Κι η πορεία για κει όπου η Προσκύνησις άλλο νόημα
Ν' αποκτήσει γίνεται
Άλλοι ας ψάχνουνε για λείψανα κι ας δοκιμάζουνε
Φτυαριές μέσα στης Ιστορίας τα χώματα. Η πραγματικότητα
Ωφελεί εάν έπεται. Όμως το πριν, το είδωλο, μόνον αυτό
Σημαίνει· που ο χρόνος πάνω του δεν πιάνει
Α γυναίκες γλιστερές όπως το ψάρι και ασημένιες εάν
Σας αγαπάν. Έφηβοι με τα ξανθωπά μπουκλάκια που
Δικαιωματικά τον άλλον χαροποιείτε. Δωμάτια σκιερά
Στη θέση όπου υπήρχανε παρθένα δάση
Πέτρες και άλλα υλικά
Η ψυχή γίνεται, ωσάν άλλος Ευπαλίνος, μιαν
Επικράτεια μικρή πέραν του πόνου να εδραιώσει
Μικρή όσο κι η παλαιά Κομμαγηνή. Χαμένη όσο κι εκείνη
Και απλησίαστη
Προηγούνται οι Μονήρεις και μαζί τους, πίσω τους
Αιώνες τώρα για το Μη Εφικτό εξορμούν έθνη φυλές
Μ' αντανάκλαση μετάλλου στο τυραγνισμένο μέτωπο
Που ο ήλιος την τρισμεγεθύνει. Ασταμάτητα τρέχουν
Τρέχουν και κατευθείαν στο θάνατο εισβάλλουν
Οι ανυπεράσπιστοι
Ξέροντας ότι θα χαθούν αλλά ότι κάπου -
Τότε ακούστηκαν ιππείς. Ύστερα σάλπιγγες
Κι όλες μαζί σε μέγα βάθος ήχησαν ήησαν σαν ααν αν αν.